به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از صدا و سیما، فرمانده وقت نیروی هوافضای سپاه پاسداران، امیر علی حاجی‌زاده که در ساعات نخست تجاوز رژیم صهیونیستی به شهادت رسید، در گفت‌وگویی پیش از دفاع مقدس ۱۲ روزه، از نقش راهبری آیت‌الله خامنه‌ای در پیشرفت‌های استراتژیک نظامی ایران سخن گفت.
پشت صحنه تصمیم تاریخی سال ۷۰
آیت‌الله خامنه‌ای پیش از عهده‌دار شدن رهبری انقلاب، مسئولیت‌های مختلفی را تجربه کرده‌اند؛ از جمله در دوره جنگ تحمیلی هشت ساله. با توجه به مسئولیت کنونی شما و فعالیتی که در دوره جنگ داشتید، نقش ایشان در حوزه وظایف شما چگونه بود؟
بسیاری از بخش‌های نیروی مسلح امروز در لبه فناوری قرار دارند و ایران را در میان کشورهای تراز اول جهان قرار داده‌اند. در منطقه نیز بخش‌هایی مانند موشکی و پهپادی در تراز جهانی هستند. این پیشرفت‌ها تصادفی نیستند، بلکه حاصل راهبری حضرت آقا بوده است؛ حتی به دوران ریاست‌جمهوری ایشان برمی‌گردد و گاهی در دوران جنگ نیز مشهود بود.
در دوران جنگ، من در بخش موشکی فعالیت می‌کردم و همراه با شهید طهرانی‌مقدم و مسئولان وزارت سپاه به محضر آیت‌الله خامنه‌ای می‌رفتیم. تدابیر بسیار دقیق و مطالبه‌های جدی در ساخت موشک مطرح می‌شد. سال ۱۳۶۶، ما تنها شش سکو داشتیم و موجودی موشک‌ها از ۴۰ فروند تجاوز نمی‌کرد. در آن دوران، حتی وجود یک موشک هم می‌توانست ما را از شر حملات دشمن رها کند. ما به یک گردان یا تیپ موشکی هم نمی‌رسیدیم. وقتی رزمایش می‌گذاشتیم، خود آقا می‌آمدند و ساعت‌ها وقت می‌گذاشتند و بخش‌به‌بخش کنترل و پیگیری می‌کردند. اولین کلنگ ساخت کارخانه موشکی نیز در سال ۱۳۶۶ به زمین زده شد.
چه خاطره‌ای از راهبری و پیگیری‌های آیت‌الله خامنه‌ای در زمینه‌های نظامی دارید؟
جز به جز جلساتی که آقا برگزار می‌کردند، در خاطرم است. حتی وقتی ما دو موشک را هنوز باز نکرده بودیم، به جلسه می‌آمدند و به متخصصان قوت قلب می‌دادند. ایشان می‌گفتند: «چرا باز نمی‌کنید؟ چرا این را مونتاژ نمی‌کنید؟ چرا شروع نمی‌کنید؟» من نگران بودم، چون کل موجودی ما تنها هشت نفر متخصص بود. آقا این جسارت و جرئت را به متخصصان می‌دادند و می‌گفتند: «نترسید! برید جلو.» در بخش‌های مختلف می‌دیدیم که خودشان مطالبه‌گر بودند و متوجه مسئله بودند. این دوراندیشی و دید دوردست، مسئله بسیار مهمی بود.
همین امروز هم هیچ جلسه‌ای نیست که خدمت ایشان برسیم و مطالبه جدیدی نداشته باشند. حتی وقتی می‌خواهیم از اتاق جلسه بیرون برویم و در اوج رضایتشان از مجموعه ما هستیم، باز هم می‌گویند: «با همین دست‌فرمانی که می‌روید، این موضوعات را هم دنبال کنید.» همیشه مطالبه دارند و به این حدی که رسیده‌ایم، قانع نیستند. به لحاظ کیفیت و توانایی تولید تجهیزات، در تراز جهانی قرار داریم. با همین توانایی‌ها توانستیم پهپاد آمریکایی گلوبال‌هاوک را ساقط کنیم که البته توانایی کنونی ما بیشتر شده است. در زمینه ساخت موشک‌های پدافندی نیز به موفقیت‌هایی دست پیدا کردیم. به لطف خداوند و با راهبری مقام معظم رهبری، از یک واردکننده تجهیزات به یک صادرکننده تبدیل شده‌ایم.
در دوره فروپاشی جماهیر شوروی، تصمیم سرنوشت‌سازی گرفته شد. می‌توانید درباره آن توضیح دهید؟
بله، در دوره فروپاشی شوروی، جمهوری‌های جداشده در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱، موشک‌های «اسکاد بی» را با قیمت ۱۰ هزار دلار می‌فروختند. در حالی که در دوران جنگ این موشک‌ها را ۲/۵ میلیون دلار می‌خریدیم! یعنی ۲۵۰ برابر! خیلی مشتاق بودیم این موشک‌ها را بخریم. همه، یعنی ستاد کل، فرمانده نیروی هوایی و فرمانده موشکی، موافق این کار بودند. این یک اتفاق استثنایی بود که همه موافق باشند. اما وقتی برای گرفتن اجازه به خدمت آقا رفتیم، ایشان اجازه ندادند و فرمودند: «همه شوکه شوید! همه شوکه شدیم.»
چرا مخالفت کردند؟
امیرعلی حاجی‌زاده: در سال ۷۰، موشک بومی در حال آماده‌سازی بود و نخستین روزنه‌های امید برای ساخت موشک بومی زمین‌به‌زمین توسط محققان و دانشمندان ایرانی ایجاد شده بود. این اتفاق بزرگی بود، اما آن روز ما نفهمیدیم چرا آقا مخالفت کردند. ما احساس علاقه داشتیم. اگر آقا موافقت می‌کردند، این تعداد موشک تقریباً مفت بود. ۱۰ هزار دلار قیمتی نداشت. اینها را می‌توانستیم وارد کشور کنیم و دیگر کسی دنبال ساخت موشک نمی‌رفت. نمی‌گویم ساخت‌وساز متوقف می‌شد، اما حداقل پنج یا شش سال عقب می‌افتادیم. آقا اجازه ندادند؛ دو سه بار از زوایای مختلف درخواست شد، اما در نهایت فرمودند: «دنبال نکنید.»
مجوز برخی شلیک‌ها در جلسات سیاست‌گذاری داده می‌شود و رهبر انقلاب تأیید می‌کنند. برخی موارد را خط می‌کشند و می‌گویند: «این را از میدان به من خبر بدید.» معمولاً گزارش‌ها با تأخیر سه یا چهار روزه، گاهی ده روزه، ارائه می‌شود، اما در برخی موارد آقا می‌گویند: «از میدان…» یعنی با تلفن زنگ بزنید و بگویید چه شد! برای نمونه در حوزه پرتاب ماهواره و بخش‌های فضایی اینگونه بود. در نخستین پرتاب‌های با سوخت جامد، خبرش را مستقیماً از میدان خواستند. یعنی خود آقا شخصاً پیگیر مسائل بودند.
در عملیات علیه داعش و گروه‌های تکفیری، می‌خواستیم از رهبر انقلاب مجوز بگیریم. ایشان می‌گفتند: «نکند موشکتان خطا کند و به غیرنظامیان آسیب برسد.» من هم گفتم: «تضمین می‌دهیم و خیالتان راحت باشد.» آقا هم بلافاصله پس از دریافت نظر تخصصی قبول می‌کردند. یادم است که با فاصله زمانی کوتاهی پس از یک مراسم با شهید حاج قاسم سلیمانی و سردار سلامی، سه چهار نفری خدمت رهبر انقلاب رفتیم. آقا از دور، هنگامی که هنوز به ما نرسیده بودند و در فاصله هفت هشت متری قرار داشتند، فرمودند: «گفته بودم به مردم غیرنظامی آسیب نرسد، چه شد؟ درست عملیات کردید؟ چه کار کردید؟ نتیجه چه شد؟»
این یعنی موضوع آن‌قدر برایشان مهم بود که پیش از نزدیک شدن، از هفت متری بپرسند: «چه شد؟» نتیجه برایشان بسیار مهم بود که کار دقیق انجام شود. به همین دلیل در بخش‌های مختلف جز به جز پیگیری می‌کردند؛ در حوزه فضایی، موشکی، پدافندی و پهپادی.
در زمینه توسعه ساخت پهپادها چه اتفاقی افتاد؟
پس از جنگ، تولید پهپاد داشت به فراموشی سپرده شود و جزو مأموریت‌های اولویت‌دار نیروهای مسلح نبود. اما حضرت آقا به شدت روی پهپاد تأکید کردند و به خیلی از فرماندهان تشریف بردند و پرسیدند: «چرا تولید پهپاد را ویژه پیگیری نمی‌کنید؟» شکوفایی این حوزه از دهه ۸۰ رخ داد. یکی از خبرهای خوشحال‌کننده در حوزه پهپاد، استفاده از هوش مصنوعی بود. وقتی هدف چند هزار کیلومتر فاصله دارد، امکان دیدن و ارسال فرمان وجود ندارد، اما این امکان با هوش مصنوعی فراهم می‌شود. این پیگیری خود ایشان بود. من در جلسه بعدی دیدم که احاطه اطلاعاتی ایشان درباره هوش مصنوعی آن‌قدر زیاد بود که من به پای ایشان نمی‌رسیدم و لازم بود اطلاعاتم را افزایش دهم. مطالبه‌هایی می‌کردند که ما احساس می‌کردیم برای توسعه فعالیت‌ها، باید مطالعاتمان را در زمینه‌های دیگر بیشتر کنیم.
در مورد دلسوزی رهبر انقلاب نسبت به مردم و کشور چه می‌توانید بگویید؟
با وجود گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی در ایران، تعرض‌هایی که به خاک کشور شده، نتوانسته یک وجب از خاک سرزمین ما را جدا کند. متأسفانه در دوره رژیم پهلوی و حکومت‌های پیش از آن، چندین قسمت از کشور جدا شد. رهبر انقلاب هم ایران و هم مردم را دوست دارند و بارها دیده‌ام که آقا از موضوعی خوشحال می‌شوند که مردم را خوشحال می‌کند. بعید می‌دانم کسی مانند رهبر انقلاب چنین دلسوزی نسبت به مردم و کشور داشته باشد. ما در عمل خیلی دیدیم و نمونه‌هایش بسیار است. اصلاً آقا نام ایران را دوست دارند.
آیت‌الله خامنه‌ای فقط پیگیر کارها نبودند، بلکه از ساخت تجهیزات دفاعی حمایت‌های بسیار جدی می‌کردند. نسبت به برخی از کارهایمان در داخل کشور مخالفانی هم داشتیم که مخالفت می‌کردند. گاهی دعوا و شکایت می‌شد که رهبر انقلاب پشتیبان ما بودند. در حوزه فضایی، مثلاً در ساخت ماهواره، مسائلی را دنبال کردیم. این حوزه مستقیماً با من نبود، اما از من به عنوان فرمانده نیرو مطالبه می‌کردند و مدام پیگیری می‌کردند.
من از سال ۶۳ وارد بخش موشکی شدم. امروز ۴۱ سال است که کار می‌کنم. با صراحت و صداقت عرض می‌کنم، هر بار که به خدمت آقا می‌روم، چیز جدیدی یاد می‌گیرم. ایشان در همه عرصه‌ها مسلط هستند. ما در بسیاری از بخش‌ها، صحبت‌ها و تدابیر ایشان را به عنوان توصیه تلقی می‌کنیم و گاهی به راحتی از آنها عبور می‌کنیم. اما اگر اینها را حکم الهی بدانیم، بقیه بخش‌ها هم مانند حوزه موشکی پیش می‌روند. فناوری موشکی و پهپادی دو نمونه از فناوری‌های پیشرفته جهانی هستند که با پیگیری و حمایت‌های رهبر انقلاب، توانستیم در دل تحریم‌ها، از سرآمدان جهانی باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید