به گزارش خبرگزاری مهر، بخش شعر و ادب فارسی رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت سالگرد درگذشت مرحوم دکتر قیصر امین‌پور، در گفت‌وگو با آقای محمود اکرامی‌فر، خصوصیات شعری مرحوم قیصر امین‌پور را بررسی کرده است.
قیصر، چه در حوزه‌ی محتوا و چه در زبان، به ذهن و زبان مردم نزدیک‌تر بود و شعرهایش بیشتر در حوزه‌ی «آشنایی» می‌گنجید تا در «آشنایی‌زدایی». به همین دلیل است که وقتی شعرهای قیصر را می‌خوانید، تعجب نمی‌کنید، بلکه افسوس می‌خورید و با خود می‌گوئید: «چرا من به این نرسیده بودم!» درواقع، قیصر از مخاطب می‌گیرد، نوسازی و بازسازی می‌کند، به گونه‌ای دیگر بیانش می‌کند و دوباره به مخاطب بازمی‌گرداند. آن جریان «عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن» در شعرهای قیصر اتفاق می‌افتد.
قیصر توانست در یکی‌دو دهه، «قیصرِ ادبیات انقلاب» باشد و تا حدودی، حکمران بلامنازع شعر معاصر لقب گیرد. او چه در شیوه‌ی آشنایی و چه در مضمون و محتوا، افزوده‌های بسیاری به ادبیات داشت. شعرهای کودکانه و نثرهای زیبای ایشان نشان می‌دهد که قیصر تنها شاعر بزرگسالان نبود، بلکه انسانی جامع‌الاطراف بود. وقتی شرایط برای سرودن شعر بزرگسال فراهم نبود، شعر نو می‌گفت؛ و وقتی امکان شعر نبود، نثر می‌نوشت.
او انسانی توانمند و خلاق بود که چه در نثر، چه در شعر کودک و چه در شعر بزرگسال، آثار درخشانی آفرید و ادبیات ما را پربارتر کرد. به بیان دیگر، قیصر از آن دسته شاعرانی بود که «مصرف‌کننده‌ی ادبیات» نبود، بلکه به انباشت و تراکم فرهنگی در حوزه‌ی ادبیات بسیار کمک کرد…
دیدگاهتان را بنویسید