به گزارش نبض بازار، طبق مقررات رسمی، برنج پاکستانی جزو کالا‌های مشمول ارز ترجیحی است و باید مانعی در برابر افزایش قیمت ایجاد کند، اما حالا به کالایی نایاب و گران بدل شده است. نمونه دانه‌بلند این محصول با نرخ مصوب ۶۶ هزار و ۳۰۰ تومان و نوع دانه‌کوتاه با ۵۹ هزار و ۸۰۰ تومان باید عرضه شود، با این حال در معدود خرده‌فروشی‌ها، قیمت‌ها تا سه برابر فراتر می‌رود.
قیمت واقعی در پاکستان؛ از یک تا ۱.۷ دلار
در خود پاکستان، برنج با برند‌های مختلف از حدود ۲۷۰ تا ۴۸۵ روپیه به فروش می‌رسد (یعنی بین ۱ تا ۱.۷ دلار برای هر کیلوگرم). با نرخ ارز ترجیحی، قیمت وارداتی آن نباید از ۴۸ هزار تومان بیشتر شود، اما واسطه‌گری و ضعف نظارت باعث شده مصرف‌کننده ایرانی بیش از سه برابر قیمت جهانی پرداخت کند.
واکنش نهاد‌های اقتصادی؛ سؤال بزرگ در مجلس
عضو اتاق بازرگانی، محمدحسین روشنک، نخستین کسی بود که این اختلاف را مطرح کرد و گفت فروش برنج پاکستانی با قیمت ۲۰۰ هزار تومانی در شرایط واردات رسمی «غیرقابل توجیه» است.
این موضوع سپس در مجلس توسط حمید پورمحمدی رئیس سازمان برنامه و بودجه نیز تکرار شد؛ او تأکید کرد: وقتی دولت هزینه واردات را پرداخت کرده، چرا باید مصرف‌کننده نهایی چند برابر بپردازد؟
غیبت کالای ارزان در بازار معیشت
اکنون در اغلب فروشگاه‌های زنجیره‌ای خبری از برنج پاکستانی نیست و قفسه‌ها پر از کیسه‌های برنج ایرانی با قیمت بالاترند. نبود نظارت مؤثر در زنجیره واردات و توزیع، باعث شده برنج ترجیحی هم از کنترل خارج شود؛ نمونه‌ای واضح از آن‌که یارانه ارزی به مردم نمی‌رسد، بلکه در مسیر بازار تبخیر می‌شود.
منبع: خبرآنلاین
دیدگاهتان را بنویسید