بازار؛ گروه کشاورزی: بازار جهانی غلات در حالی روند رو به رشدی دارد که به گفته سابان بوتانری، تحلیلگر بازار غلات و دانه های روغنی فائو، تولید جهانی قوی و سطح بالای ذخایر، قیمت غلات را تحت فشار نگه داشته است، در حالی که انتظارات درآمدی ضعیف تر، تغییر جهت کشاورزان به سمت دانه های روغنی مانند آفتابگردان و سویا را تسریع می کند.
ثبات قیمت غلات در سال ۲۰۲۶ به شرط ثبات شرایط سیاسی و اقلیمی
بوتانری گفت قیمت جهانی گندم حدود ۲۴۰ دلار در هر تن است، در حالی که جو با اختلاف ۲۶۰ تا ۲۷۰ دلار در هر تن معامله می شود، که این خلاف روابط قیمت گذاری معمول است که از تصمیمات مربوط به کاشت جو پشتیبانی می کند. او به مجله میلر (millermagazine)گفت: در شرایط عادی، جو باید حدود ۱۰ درصد کمتر از گندم قیمت گذاری شود. در حال حاضر ما شاهد عکس این موضوع هستیم و این به کشاورزان انگیزه می دهد. او افزود که با ورود به سال ۲۰۲۶، قیمت غلات می تواند به طور کلی ثابت بماند، مگر اینکه «شوک بزرگی» مانند افزایش ریسک ژئوپلیتیکی، جنگ، خشکسالی یا افزایش شدید قیمت نفت رخ دهد.
ترکیه از افزایش سطح زیر کشت گندم و جو خبر می دهد
بوتانری گفت در ترکیه، جایی که کاشت گندم و جو تکمیل شده است، نشانه های میدانی حاکی از افزایش سطح زیر کشت است. او این تغییر را در درجه اول به ملاحظات مربوط به خشکسالی و جذابیت نسبی قیمت جو نسبت داد. او گفت که این روند محدود به ترکیه نیست. نه تنها در ترکیه، بلکه در سطح جهان، انتظار داریم تولید جو تا حدودی افزایش یابد.
سهام قوی، بهبود قیمت را محدود می کند
بوتانری به رشد عرضه بلند مدت به عنوان دلیل اصلی تحت فشار ماندن قیمت ها اشاره کرد. او گفت بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۵ جمعیت جهان تقریباً ۳۰ درصد افزایش یافته است، در حالی که تولید ذرت ۲۱۸ درصد و تولید سویا ۲۳۷ درصد افزایش یافته است. او گفت این رشد، ذخایر را تقویت کرده و افزایش قیمت را محدود کرده است و افزود که طی پنج سال گذشته قیمت های جهانی گندم و ذرت در محدوده های تقریباً مشابهی معامله شده اند.
تضعیف چشم انداز بازدهی غلات، کشاورزان اروپا و ایالات متحده را در سال ۲۰۲۶ به سمت دانه های روغنی سوق می دهد؛ جایی که چشم انداز قیمت و درآمد قوی تر است
این تحلیلگر سازمان فائو گفت که تضعیف چشم انداز بازدهی غلات، کشاورزان اروپا و ایالات متحده را به سمت دانه های روغنی سوق می دهد، جایی که چشم انداز قیمت و درآمد قوی تر است. او گسترش اختلاف قیمت را با یک نسبت تاریخی نشان داد: «در گذشته، وقتی ۱.۸ تن گندم می فروختید، می توانستید یک تن دانه آفتابگردان بخرید؛ امروز، تقریباً ۳ تن گندم معادل یک تن دانه آفتابگردان است.» او همچنین قیمت های مزرعه را در بین محصولات مختلف مقایسه کرد: او گفت که در بسیاری از مناطق، کشاورزان گندم را در مزرعه با قیمت ۱۷۰ تا ۱۸۰ دلار در هر تن می فروشند، در حالی که دانه آفتابگردان می تواند حدود ۵۸۰ دلار در هر تن و سویا ۳۵۰ تا ۳۶۰ دلار در هر تن به فروش برسد.
شکاف ساختاری دانه های روغنی ترکیه و تأثیر تقاضای چین
بوتانری با اشاره به اثرات جانبی کسری دانه های روغنی ترکیه بر صادرات خوراک دام و محصولات دامی، گفت: «ترکیه ۳.۵ میلیون تن سویا وارد میکند. اگر نتوانید سویا وارد کنید، فقط نفت نیست که تحت تأثیر قرار می گیرد؛ صادرات تخممرغ و گوشت مرغ نیز از طریق زنجیره خوراک دام تحت تأثیر قرار می گیرد.» وی گفت: «ما باید خودکفاتر شویم؛ چون واردات گران تر و تأمین آن دشوارتر می شود.
او در مورد تقاضای جهانی گفت که چین همچنان قاطع است و رویکرد پکن را در ایجاد تعادل بین تولید داخلی و واردات «هوشمندانه» توصیف کرد. او گفت: چین در حال حاضر بزرگترین تولیدکننده گندم جهان است و در دانه های روغنی، تیز سالانه ۱۰۰ میلیون تن سویا وارد می کند. اما چین همچنین گام های سیستماتیکی برای توسعه کشاورزی خود برداشته و سیاست های وابسته به واردات را با دقت مدیریت می کند.
چشمانداز بازار غلات در سال ۲۰۲۶
بوتانری گفت سناریوی پایه او برای سال ۲۰۲۶، بازاری آرام است و اختلالات عمده ای در آن رخ نخواهد داد. او گفت: اگر هیچ ریسک سیاسی – جنگ، خشکسالی یا افزایش جدی قیمت نفت – وجود نداشته باشد، قیمت ها می توانند به صورت پایدار ادامه یابند. او خاطرنشان کرد که ذرت و سویا نهاده های حیاتی در تولید طیور هستند، در حالی که کنجاله آفتابگردان و جو در تغذیه گاو کلیدی هستند و او پیش بینی نمی کند که مشکل عرضه گسترده ای در این نهاده ها وجود داشته باشد.
او همچنین استدلال کرد که ترکیه به گام های جسورانه تری در برنامه ریزی محصولات کشاورزی برای کالاهای وابسته به واردات، به ویژه با افزایش آگاهی کشاورزان از محصولاتی که هنوز به طور گسترده مورد استقبال قرار نگرفته اند، نیاز دارد. او گفت: «به عنوان مثال، سویا هنوز به اندازه کافی در دستور کار کشاورزان نیست؛ لذا باید تبلیغات و اطلاع رسانی انجام شود. در واقع کشاورزان معمولاً در فروش گندم، جو، سویا، کلزا یا تخمه آفتابگردان مشکلی ندارند اما ما نباید از کاشت محصولاتی که به آنها عادت نداریم، بترسیم. اگر کشاورزی یک یا دو سال بکارد و سود ببیند، سایر تولیدکنندگان به سرعت از او پیروی میکنند.
دیدگاهتان را بنویسید