حجم آب موجود در مخازن تا ۴ مرداد سال جاری ۲۲.۶۰ میلیارد متر مکعب است که نسبت به حجم آب ۳۰.۴۰ میلیارد متر مکعب سال قبل ۲۶ درصد کمتر شده است.
کمتر سراغ داریم که با تعصیلات دو یا سه روز سازمان‌های اداری، شهروندان شکایتی داشته باشند و مهم‌تر از همه این است که منابع ارزشمند مانند آب و برق در ادارات و سازمان‌های اداری کمتر هدر می‌رود و صرفه‌جویی در بزرگ‌مقیاس ممکن می‌شود. همه می‌دانیم که برخی دستگاه‌های اداری مانند سازمان‌های قضائی، پلیسی و درمانی استثنا هستند که برای آن چاره دیگری باید اندیشید.
با زمزمه‌های فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت احتمالی تحریم‌های سازمان ملل، صنعت نفت ایران در معرض آزمون جدیدی قرار گرفته است. آیا چین همچنان بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران باقی می‌ماند یا مشتریان با درخواست تخفیف‌های بیشتر و کاهش همکاری، معادلات را تغییر خواهند داد؟
به اطلاع می رساند شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ جدول زمانبندی قطع برق تهران را برای امروز دوشنبه ۶ مرداد۱۴۰۴ منتشر کرد.
طبق گزارشات ، کل صادرات نفت این کشور در نیمه اول سال جاری میلادی بیش از ۶۰۰ میلیون بشکه بوده است.
بازار جهانی انرژی، همواره یکی از حساس‌ترین بازارهای بین‌المللی بوده که به شدت تحت تأثیر تحولات سیاسی و امنیتی قرار دارد. طی هفته‌های اخیر، افزایش تنش‌ها در منطقه خلیج فارس و دریای عمان، بار دیگر نگاه جهانیان را به سوی نقش کلیدی ایران در امنیت انرژی معطوف کرده است. عبور روزانه میلیون‌ها بشکه نفت از تنگه هرمز، که نزدیک به ۳۰ درصد از صادرات جهانی نفت را شامل می‌شود، نشان‌دهنده اهمیتی راهبردی است که ایران در این منطقه حساس ایفا می‌کند.
نفت ایران در بازارهای جهانی به پایین‌ترین قیمت سال‌های اخیر سقوط کرده و تخفیف‌های سنگین تا ۴ دلار زیر شاخص برنت، زنگ خطر را برای اقتصاد کشور به صدا درآورده است. گزارش‌های بین‌المللی از انباشت بی‌سابقه ۴۰ میلیون بشکه نفت فروش‌نرفته روی آب خبر می‌دهند؛ وضعیتی که نه تنها نتیجه تحریم‌ها، بلکه محصول ضعف مدیریتی در وزارت نفت است. این سوءمدیریت ماهانه ۲۱۶ میلیون دلار از درآمدهای نفتی ایران را به جیب خریداران خارجی، به‌ویژه چین، سرازیر می‌کند.
تعطیلی یک روزه چهارشنبه در تهران نه‌تنها فرصتی برای سفرهای تابستانی بود، بلکه با کاهش ۱۰ درصدی مصرف آب و صرفه‌جویی چشمگیر در مصرف برق، به پایداری شبکه‌های حیاتی پایتخت کمک کرد. آیا این استراتژی هوشمندانه ادامه خواهد یافت؟
ایران، سرزمین کهن کاریزها و تمدن‌های آبی، اکنون در آستانه فاجعه‌ای بی‌سابقه قرار دارد. سدهای بزرگ کشور مانند زاینده‌رود، کرج و کرخه به کمتر از ۱۰ درصد ظرفیت خود رسیده‌اند و ۸۵ درصد منابع آب زیرزمینی در نقطه بحرانی قرار دارند. این بحران نه فقط نتیجه تغییرات اقلیمی، بلکه محصول دهه‌ها سوءمدیریت، سدسازی بی‌رویه، و سیاست‌های مخرب است که منابع آب را به کالایی تجاری بدل کرده و آینده میلیون‌ها ایرانی را به خطر انداخته است.
در سایه تحریم‌های سنگین آمریکا و تبعات جنگ ۱۲ روزه، ایران نه‌تنها تسلیم فشارهای جهانی نشد، بلکه با ثبت رکوردهای بی‌سابقه در صادرات نفت، اقتدار خود را به رخ کشید. گزارش‌های بین‌المللی از افزایش صادرات نفت ایران به ۱.۸ میلیون بشکه در روز در ژوئن ۲۰۲۵ خبر می‌دهند؛ دستاوردی که نتیجه تدابیر هوشمندانه، دیپلماسی اقتصادی قوی و ایثار کارکنان صنعت نفت است.
مدیر سد کرج با اطمینان از کیفیت بالای آب این سد خبر می‌دهد که تأمین‌کننده آب شرب تهران است، اما ورود غیرمجاز گردشگران و شناگران به دریاچه سد، زنگ خطر آلودگی و حوادث غرق‌شدگی را به صدا درآورده است.
در حالی که عربستان سعودی با درآمد ۲۲۳ میلیارد دلاری همچنان سردمدار درآمدهای نفتی اوپک در سال ۲۰۲۴ است، ایران با جهش ۵.۶ میلیارد دلاری، بیشترین افزایش درآمد نفتی را ثبت کرده و ونزوئلا با رشد ۴۰ درصدی، رکورددار درصد افزایش درآمد شد.
