به گزارش اکوایران، مصاحبه آخر جیم فارلی، مدیرعامل فورد با فایننشیال تایمز نشان میدهد این ابرخودروساز سالهاست در اروپا با یک معادله سراسر دردسر دستوپنجه نرم میکند. ساخت خودرو برقی پرهزینه است و مشتری اروپایی هنوز ترجیح میدهد پولش را برای مدلی بخرد که برایش آشناست و تا وسط سفر او را آواره شارژر نکند. این یعنی موجودیها روی دست میمانند، هزینهها سنگینتر میشود و مشکلات مدیران عمیقتر.
برای دوام آوردن، فورد سراغ همکاری با یک شرکت اروپایی رفته تا خودروهای برقی ارزانتر بسازد. در کنارش تلاش میکند بخش خودروهای کاری و تجاری خود را تقویت کند. چون دستکم آنجا مشتری هنوز سر حرفش هست و هر روز ناچار است کار کند و جابهجا شود. اما این تلاشها روی زمین لغزنده اجرا میشود.
اما چرا این جاده لغزندهاست؟
۱. قیمتها افسارگسیختهاند
ساخت خودروی تمامبرقی هنوز به صرفه نیست. باتری گران است، زیرساخت شارژ ناقص. مردم هم قرار نیست فقط به خاطر شعارهای سبز، چند هزار یورو اضافه خرج کنند.
۲. رقبای خارجی کمین کردهاند
چینیها با قیمتهای پایین وارد میشوند و اروپا با قوانین سخت خودش را دستوپا بسته تحویل رقبا میدهد. رقابتی که باید «منصفانه» باشد، تبدیل به مسابقه با پاهای بسته شده.
۳. تنوع خودروها در حال نابودی است
خودروساز مجبور میشود هر چه سریعتر همهچیز را برقی کند، حتی اگر بازار نخواهد. نتیجه؟ مدلهای محبوب قدیمی حذف میشوند و مشتری بیچاره همان چیزی را میخرد که باقی مانده، نه آنچه دلش میخواهد.
۴. زنجیره تأمین بیبنیاد است
بسیاری از مواد و قطعات خودروهای برقی از خارج اروپا میآیند. صنعتی که سالها نماد خودکفایی ساخته بود، حالا در قبضه تامینکنندگان خارجی گرفتار شده.
۵. کارخانهها و کارگران قربانی میشوند
تعطیلی خط تولید بنزینی یعنی بیکارسازی گسترده. گذار شتابزده، هزینه اجتماعی دارد و هیچکس حاضر نیست آن را روی جلد بروشورها چاپ کند.
ضدحمله جیم فارلی
فورد نمیخواهد قهرمان رویاهای محیطزیستی باشد؛ میخواهد بماند و نفس بکشد.
پیام فورد به سیاستگذاران هم بیپرده است: «قانونگذاری باید با عقل و زمانبندی همراه باشد.» اگر قرار است برقی شویم، باید زیرساخت و حمایت مالی هم وجود داشته باشد. در غیر اینصورت، اروپا که روزی فرمانروای صنعت بود، تبدیل میشود به موزهای از افتخارات گذشته.
از نظر فارلی اگر اروپا دست از لجبازی با واقعیت بردارد و گذار تدریجی را بپذیرد، صنعت فرصت دارد نفس تازه کند. خودروهای هیبریدی و کممصرف میتوانند پلی باشند میان گذشته و آینده. آنوقت اروپا نه از محیطزیست جا میماند، نه صنعتش را به قیمت شعار قربانی میکند.
دیدگاهتان را بنویسید