به گزارش اکوایران و به نقل از مؤسسه SWP آلمان، ترکیه در حال بازتعریف جایگاه خود در صنعت جهانی خودرو است؛ مسیری که از مونتاژکاری صرف آغاز شد و امروز به سمت فناوری، صادرات گسترده و نقشآفرینی ژئوپلیتیکی حرکت کرده است. این بازآرایی میتواند نه تنها آینده صنعت خودرو این کشور، بلکه توازن رقابتی در اروپا را هم دگرگون کند.
طی دو دهه گذشته صنعت خودرو قدرتمندترین موتور صادراتی اقتصاد ترکیه بوده است. بخش بزرگی از تولیدات خودرویی این کشور راهی بازارهای اروپایی میشود و همین وابستگی تجاری به اتحادیه اروپا، برای ترکیه به یک مزیت راهبردی تبدیل شده است. در بسیاری از مدلها و قطعات، ترکیه اکنون بخشی از زنجیره تأمین خودروسازان اصلی قاره سبز محسوب میشود؛ درست همان موقعیتی که سالها پیش ایران میخواست به آن برسد و نرسید.
آنچه امروز این مسیر را تسریع کرده، مجموعهای از عوامل سیاسی و صنعتی است: ترکیه با دستمزد پایینتر، نیروی کار ماهر، قدرت لجستیکی و موقعیت جغرافیایی بین اروپا و آسیا، کارخانههای خودروسازی بزرگ دنیا را به خود جذب کرده و در کنار آن، مراکز تحقیق و توسعه متعددی ایجاد کرده که هدفشان عبور از مونتاژ ساده به توسعه فناوری است. همین توجه به نوآوری باعث شده این کشور نه فقط به دنبال صادرات خودروهای احتراقی و تجاری، بلکه بهطور جدی در مسیر خودروهای برقی و پیشرانههای نو نیز حرکت کند.
همزمان چشمانداز ژئوپلیتیکی ترکیه نیز در حال تغییر است. دولت این کشور تلاش میکند حضور خود را در بازارهای اروپایی تثبیت کند و از طرفی نقش خود را در انتقال صنعتی به سمت انرژیهای پاک پررنگتر سازد. اگر این روند ادامه یابد، ترکیه میتواند به «هاب تولید خودرو» برای اروپا تبدیل شود: تولید در خاک ترکیه، صادرات به بازارهای ثروتمند و فشار رقابتی بر خودروسازان اروپایی.
این تغییرات برای اروپا فقط یک موضوع صنعتی نیست؛ یک هشدار است. زمانی که کشوری در همسایگی اروپا با هزینه تولید کمتر و برنامهریزی فناورانه جلو میافتد، بازیگران بزرگ صنعت خودرو در اروپا ناچار خواهند شد راهبردهای خود را بازنویسی کنند.
ترکیه امروز در نقطهای ایستاده که یا به یک بازیگر تأثیرگذار جهانی تبدیل میشود، یا دستکم جایگاه تثبیتشدهاش در زنجیره تأمین خودروی اروپا را یک گام دیگر ارتقا میدهد.
دیدگاهتان را بنویسید