تینا مزدکی_گوگل آخرین بار در سال ۲۰۲۱ و با معرفی Pixel ۶ دوربینهای خود را دستخوش تغییرات اساسی کرد. استفاده از حسگر بزرگتر و با رزولوشن ۵۰ مگاپیکسل کیفیت تصاویر را بهطور محسوسی افزایش داد. در نسلهای بعدی، گوگل ارتقاهای کوچک اما مهمی را اعمال کرد؛ از جمله افزودن دوربین تلهفوتوی ۵ برابری که انعطافپذیری بیشتری در عکاسی فراهم میکرد.
با وجود اینکه بسیاری از گوشیهای اندرویدی دوربینهای توانمند دارند، سری پیکسل همچنان از معدود محصولاتی است که تجربهای پایدار و قابلاعتماد در تصویربرداری ارائه میدهد. اگرچه نمیتوان از سایر گوشیهای اندرویدی انتظار چندانی داشت اما در پیکسل، تقریباً در هر شرایط نوری و محیطی میتوان انتظار ثبت یک تصویر باکیفیت را داشت. با این حال، مقایسه عملکرد پیکسل با پرچمداران مجهز به حسگرهای بزرگ و دوربینهای ۲۰۰ مگاپیکسلی نشان میدهد که برتری پیکسل ریشه در پردازش هوش مصنوعی روی دستگاه دارد.
پردازش رویدستگاه چیست و چرا اهمیت دارد؟
بیشتر گوشیهای اندرویدی برای پردازش هوش مصنوعی و یادگیری ماشین دادهها را به فضای ابری ارسال میکنند. اما رویکرد گوگل در پیکسل متفاوت است. این شرکت با تکیه بر یکپارچگی عمیق تراشههای Tensor، بخش قابلتوجهی از پردازشهای هوش مصنوعی را مستقیماً روی دستگاه انجام میدهد.
نمونه بارز آن «تایپ صوتی» در کیبورد Gboard است. روی گوشیهای پیکسل، تبدیل گفتار به متن تقریباً لحظهای انجام میشود و تجربهای سریعتر و طبیعیتر نسبت به دستگاههای دیگر ارائه میدهد. در مدلهای Pixel ۹ و جدیدتر، این ویژگی به سطحی پیشرفتهتر رسیده و قابلیتهایی مانند درج ایموجی با فرمان صوتی، حذف یا پاکسازی متن، و افزودن خودکار علائم نگارشی را ارائه میدهد. حتی دستور ارسال پیام نیز با فرمان صوتی قابل انجام است.
این ویژگی تنها در صورتی میتواند بیدرنگ عمل کند که پردازش آن روی دستگاه انجام شود؛ ارسال صوت به سرورهای ابری تأخیر ایجاد میکند و نگرانیهای حریم خصوصی را هم افزایش میدهد.در سری Pixel ۹ و مدلهای جدیدتر، ویژگی «Call Notes» نمونه مهم دیگری از این رویکرد است. این قابلیت، مکالمات تلفنی را بهصورت خودکار رونویسی و خلاصهای شامل نکات کلیدی و اقدامات بعدی ارائه میکند. قدرت این ویژگی از مدل هوش مصنوعی Gemini Nano ناشی میشود که پردازش را بدون نیاز به ارسال دادهها به فضای ابری انجام میدهد.
اپلیکیشن Recorder نیز سالهاست در گوشیهای پیکسل تجربهای منحصربهفرد ارائه میکند؛ این برنامه متن را تقریباً در لحظه رونویسی کرده و با تشخیص گوینده و برچسبگذاری هوشمند کار ضبط را سادهتر میکند.
ویژگی «Magic Cue» در Pixel ۱۰ نیز نمونه تازهای از امکاناتی است که با پردازش محلی هوش مصنوعی ممکن شده است. هنگام گفتوگو با پشتیبانی یک ایرلاین، اطلاعات مربوط به پرواز آینده کاربر بهصورت خودکار روی صفحه ظاهر میشود. یا هنگام صحبت درباره برنامه شام، جزئیات رزرو رستوران بهطور هوشمند روی صفحه نمایش داده میشود. اگرچه این قابلیت هنوز به بلوغ کامل نرسیده، موارد محدود فعلی نیز عملکردی شگفتانگیز ارائه میدهد.
علاوه بر اینها، مجموعهای از قابلیتهای اختصاصی پیکسل از جمله Call Screening، Pixel Studio، Pixel Screenshot، Now Playing، Live Caption، Smart Reply و قابلیتهای بسیار دیگر، بر پایه همین پردازش رویدستگاه توسعه یافتهاند؛ ویژگیهایی که حتی پس از سالها همچنان بهطور انحصاری در گوشیهای گوگل باقی ماندهاند. در حالی که سامسونگ نیز بخشی از قابلیتهای Galaxy AI را با پردازش محلی ارائه میدهد، پیادهسازی آن هنوز از سطح یکپارچگی و کارآمدی پیکسل فاصله دارد.
گوگل بهتدریج هوش مصنوعی را به بخشهای بیشتری از اندروید وارد میکند و بسیاری از این قابلیتها برای عملکرد مناسب، نیازمند پردازش لحظهای و رویدستگاه خواهند بود. در چنین فضایی، مزیت سیستم پردازش محلی و کنترل کامل گوگل بر زنجیره سختافزار و نرمافزار، جایگاه پیکسل را تقویت میکند. بنابراین، با افزایش نقش هوش مصنوعی در تجربه کاربری، تراشههای Tensor که پیشتر به دلیل ضعف پردازشی مورد انتقاد بودند، ممکن است به نقطه قوت اصلی گوشیهای پیکسل تبدیل شوند.
منبع: androidpolice
۵۸۳۲۳
دیدگاهتان را بنویسید